Naomi* heeft samen met haar man een zoon van zes en een dochter van vier. Een jaar geleden besloten ze om de (nu) zeventienjarige zus van haar man in huis te nemen, die op jonge leeftijd wees werd. Voordien woonde het meisje een aantal jaren in Turkije bij verschillende oudere broers en zussen in Turkije. Deze vorm van pleegzorg wordt ‘netwerkpleegzorg’ genoemd. We stelden Naomi een aantal vragen ter gelegenheid van de Week van de Pleegzorg.

Waarom besloot je pleegouder te worden?
‘De vraag is meer hoe mijn man en ik erin gerold zijn. Zijn zusje is nu zeventien jaar, twintig jaar jonger dan hij is. Ik ken haar van toen ze baby was, ze hebben dezelfde ouders. Hun vader overleed in 2016, zij was toen negen. In 2020, op haar dertiende, werd ze wees, na de dood van haar moeder. In Turkije woonde ze in meerdere gezinnen. Ze ging amper naar school en miste stabiliteit. In oktober 2023 kwam ze bij ons in Nederland wonen. We regelden een visum en school voor haar en zij kon haar eigen leven weer meer in handen nemen.’

Kreeg je al in het begin ondersteuning van KOOS Pleegzorg?
‘Nee, ik heb nog even gedacht dat we het wel zouden redden zonder ondersteuning. Via ons zoontje kenden we KOOS, zij wisten over de netwerkpleegzorg die we gestart waren en ze boden ons de optie om begeleiding hierbij in te schakelen. Het is heel fijn om regelmatig te kunnen sparren en je ei kwijt te kunnen. Ze helpen ons in gesprek blijven met elkaar en steeds weer naar oplossingen zoeken. Zonder de ondersteuning zouden we dit niet volhouden.’

Wat is een van de mooiste dingen die je hebt geleerd van je pleegkind? En omgekeerd?
‘Ze blijft positief, zelfs als ze boos is op de wereld of als ze vindt dat ze oneerlijk behandeld wordt. Dat geeft ons ook de kracht om door te gaan, ook al zijn er moeilijkheden. Ze leert dat ruzies opgelost kunnen worden en dat het leven geen dramashow hoeft te zijn. Ook ervaart ze de voordelen van de drie R’s van Nederland: rust, reinheid, regelmaat. Ze heeft een stabiele plek. Door het contact met de kleintjes is er ook ruimte om lekker te spelen en even kind te zijn.’

Wat is jullie favoriete activiteit op een luie zondag? 
‘Op zondag starten we altijd samen met een groot ontbijt. Daarna gaat ze vaak gamen op de Playstation met mijn man en de kleintjes. Dan ga ik er lekker bij zitten met een bakje popcorn, ik ben zelf niet zo’n gamer. Mijn man is tegelijkertijd haar broer én haar vader. Die dubbele rol is best pittig voor hem. Als ze elkaar lekker afmaken op de virtuele racebaan, dan zijn ze echt broer en zus die een fijne tijd met elkaar hebben.’

Wat is de grootste verandering voor haar nu ze bij jullie woont?
‘Uiteraard woont ze nu in Nederland, ze gaat naar school en leert de taal. Dat is allemaal heel anders. Maar ook onze manier van samenleven is anders dan wat ze gewend was. Wij stellen duidelijke regels, binnen die regels krijgt ze vrijheid. Zo mag ze een keer per week uitslapen, verder nemen we haar mee in ons ritme. Als ze ergens heengaat of niet thuis eet, dan laat ze dat volgens onze afspraak tijdig aan weten. Ze vindt deze regels best moeilijk, maar ervaart ook dat die regels het samenleven mogelijk maken.’

Welk woord zouden je pleegkind kiezen om jullie huis te omschrijven?
‘Dat hangt ervan af op welke dag je haar dat vraagt, haha. Op mooie dagen zou ze ons huis en gezin vooral warm noemen. Ze voelt dat onze liefde niet aan voorwaarden verbonden is.’

Welke uitdaging had je op voorhand niet verwacht? Hoe ben je daarmee omgegaan?
‘Ik wist wel dat ze een tiener is, maar had me niet gerealiseerd hoe pittig dat kan zijn. Die telefoonobsessie, de eindeloze ‘waarom’-vragen, ze lijkt soms echt een klein kind. Gevolgen van je gedrag niet kunnen inschatten en verbaasd zijn als die er zijn: dat is allemaal typisch voor het puberbrein. We volgden op aanraden van KOOS een training bij De Rading over tieners en het pleeggezin. Dat was verhelderend, zeker ook voor mijn man, die ook als broer bepaalde verwachtingen heeft.’

Wat is het mooiste compliment dat je ooit van je pleegkind kreeg?
‘Twee weken geleden zaten we met zijn drieën op de bank. Mijn man en ik waren aan het geinen, zij zat tussen ons in. Toen maakte ze een grapje en ze noemde dit gedrag niet passend bij ‘goede ouders’. We hoorden vooral dat ze ons ‘ouders’ noemde en waren heel blij, ze accepteert dat wij de ouderrol opnemen! Het is heel belangrijk om zulke bijzondere mooie momentjes na te bespreken met elkaar.’

Welk advies zou je geven aan mensen die overwegen pleegouder te worden?
‘Wees niet bang om hulp te vragen, de begeleiders vanuit KOOS zijn er voor je en kunnen je ondersteunen. Je hebt ze soms meer nodig dan je zelf inschat. En verder: tja… pleegouderschap is geen verhaal van rozengeur en maneschijn. Je hart zal meerdere keren gebroken worden, maar de liefde die je terug blijft krijgen is al die barstjes meer dan waard. Je opent je hart voor een kind dat niet van jou is. Dat is moeilijk, maar bovenal erg mooi. Je kan op voorhand nooit inschatten hoe het precies zal worden, maar een waardevolle keuze is het sowieso.’

*Uit privacy-overwegingen kozen we voor een andere naam. 

Overweeg je pleegouderschap?
Er bestaan veel vormen van pleegzorg. Ook met deeltijd pleegzorg kan je een verschil in levens maken. Bekijk de website van Utregs Plekkie voor de mogelijkheden en neem gerust contact met ons op.

In de Week van de Pleegzorg ben je als inwoner van Utrecht van harte welkom voor een bijzondere filmavond. De indrukwekkende documentaire ‘Mama, Mag Ik Naar Huis Toe?’ geeft een uniek kijkje in de uitdagingen én de mogelijkheden van gedeeld ouderschap. Na de film gaan we met elkaar in gesprek over pleegzorg.

📅 Wanneer: 14 november
📌 Waar: Louis Hartlooper Complex
⏰ Inloop: 19:00 uur | Film: 19:30 – 21:00 uur | Napraten & borrel: 21:00 – 22:00 uur

Meld je nu aan via www.utregsplekkie.nl/film

Geschreven door: Marie Meeusen